Het gedenkraam 1753-2003 in de Doelhôfkerk van Aldeboarn.
In het koor aan de noordkant zit een gedenkraam ter herinnering aan het 250 jaar bestaan van de kerk. Dit raam is ontworpen en gemaakt door de Friese kunstenaar Jan Murk de Vries (1919-2015). Het heeft het raam gemaakt in zijn atelier in Firdgum. Het raam is onthuld op 13 november 2003 door dr.B. Plaisier, toenmalige scriba van de triosynode van de Samen op Weg kerken (nu PKN).

Bijzondere techniek
Het gehele raam is gemaakt van acrilaatglas. Ieder raampje op zich bestaat uit twee laagjes acrilaat met daar tussen bijbehorende pigmenten (kleurstoffen) en vloeibaar acrilaat. Raampje voor raampje is aangebracht in de bestaande sponning. Jan Murk de Vries had octrooi op deze techniek. De kleuren zijn niet onderhevig aan UV straling en het raam is ‘slagvast’.

Voorstelling
De bewogenheid die we in het raam aantreffen is niet de realiteit van het direct visueel zichtbare, maar van de schepping, de aarde het vuur en de ruimte. Het “open” kruisteken, dat door het gehele raam loopt is open omdat wij als Christenen kunnen zeggen: door het kruis heen naar het licht. En opstijgende daarin het vogelteken als symbool van de Heilige Geest. Deze vogel heeft geen punt op de snavel. Dat is als symbool voor de woordverkondiging die zich niet mag beperken tot de binnen kant van de kerk, maar vooral is bedoeld voor de wereld daar buiten. In het middengedeelte is het kerkgebouw van vóór 1753 afgebeeld. De Pancratiuskerk waarvan de toren in 1736 is afgebroken en het schip met de zijbeuken in 1752. We zien naar dat kerkgebouw, vanuit de tegenwoordige kerk die in gebruik is genomen op 11 november 1753. Zo wordt gesymboliseerd het steeds doorgaan van de samenkomsten met Woord en Sacrament tot op de dag van vandaag. Geheel boven in het raam zijn als symbool te zien de zon en de maan, wezenlijk één met de aarde waarop wij leven.

Ridderlijke Duitse Orde.
Het raam is tot stand gekomen met een geldelijke steun van de Ridderlijke Duitse Orde balije Utrecht. Deze orde bezat de Pancratius kerk en heeft zodoende nog altijd een binding met Aldeboarn. Verder kon het raam worden verwezenlijkt met steun van de provincie en een aantal particulieren.